2/24/2014 01:30:00 AM

Ponure Poniedziałki: Johann Wolfgang Goethe "Historia neapolitańskiej śpiewaczki"

Opowiadanie jest częścią zbioru "Rozmowy niemieckich uchodźców" (Goethe, 1795). Można też znaleźć je w antologii "Czarny pająk. Opowieści niesamowite z literatury niemieckojęzycznej" (Wydawnictwo Dolnośląskie, 1988).


Tekst przedstawia historię, która przydarzyła się Antonelli, śpiewaczce z Neapolu. Narratorem jest znajomy artystki. Opowiada on o pewnym genueńczyku, któremu bardzo zależało na zdobyciu serca pięknej śpiewaczki. Jednak dziewczyna widziała w nim raczej przyjaciela. Nie potrafiła też całkowicie zerwać ze swoimi wielbicielami i znajomymi - czego domagał się od niej adorator. W pewnym momencie stał się on dla niej tak uciążliwy, że zakończyła znajomość. Nie uległa nawet, kiedy mężczyzna był bliski śmierci i bardzo chciał się z nią zobaczyć. Za niespełnienie tego ostatniego życzenia spotkała ją kara...

Goethe i opowiadanie-horror? Gdybym więcej czytała, takie połączenie byłoby dla mnie oczywiste... Nie jest to wprawdzie sztandarowe dzieło autora, ale wiedziałabym, że nie unikał i tej formy literackiej. Wspomniane powyżej "Rozmowy niemieckich uchodźców" zawierają (między innymi?) właśnie tego typu teksty. Goethe podobno nie pochwalał wiary w duchy, z drugiej strony włożył w usta jednego z bohaterów "Rozmów..." słowa: "ona [opisywana historia] musi być prawdziwa, jeżeli ma być interesująca; gdyż jako wymyślona historia byłaby bez znaczenia". A opisywane w "Historii neapolitańskiej śpiewaczki" wydarzenia dotyczyły prawdopodobnie paryskiej aktorki Hippolyte Clairon.
Tyle faktów historycznych i literaturoznawczych. Żałuję, że nie wiem na ten temat więcej i nie mogę ręczyć za dokładność wszystkich wiadomości - wymagałoby to dłuższych poszukiwań, na które obecnie nie mam czasu:/ Być może z tego powodu nie powinnam teraz publikować tego tekstu...


Jeżeli chodzi o sam tekst - historia nie jest szczególnie odkrywcza. Zakładając jednak, że Goethe spisał po prostu opowieść, którą usłyszał od innej osoby, trudno zarzucać autorowi brak oryginalności. Opowiadanie jest suchą relacją, a Goethe nie starał się szczególnie budować klimatu grozy. Brakuje też spektakularnego zakończenia, które mogłoby wywołać u czytelnika dreszcze. Wszystko to nie było jednak zamiarem pisarza. W efekcie tekst budzi co najwyżej lekki niepokój. 

Mimo wszystko, warto poznać "Historię neapolitańskiej śpiewaczki" - dla pięknego języka, jakim jest napisana i dla samego autora. To opowiadanie można określić słowem "banalne". Nie znaczy to jednak, że w ogóle nie zasługuje na uwagę.

Moja ocena: 4/6
_______________________
Źródło zdjęcia: www.gratisography.com

7 komentarzy:

  1. Właśnie złapałam się na tym, że lubię wchodzić tu...w poniedziałki ;) Uwielbiam ten Twój cykl.

    Jakoś nie wyobrażałam sobie Goethe'go w takiej formie. Chyba i mnie nie przekonuje...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Nawet nie wiesz, jak milo coś takiego przeczytać;)

      Nie czytałam pozostałych opowiadań Goethe'go, ale podobno są równie banalne i nieprzekonujące. Chyba zostanę przy innych jego dziełach;)

      Usuń
  2. Dzięki tobie ponure poniedziałki, wcale nie są takie ponure :)
    Co do powyższego opowiadania, mimo iż jest banalne, to jednak mnie zaciekawiło.

    OdpowiedzUsuń
  3. Goethe? Nie, na razie mam go dość. Zmęczył mnie okropnie "Cierpieniami..."

    OdpowiedzUsuń
  4. Wielbię "Fausta" i "Cierpienia...", więc pora zapoznać się i z tym opowiadaniem. :))

    OdpowiedzUsuń
  5. Goethe i horror? faktycznie, rzecz nie do pojęcia. Dla mnie ten autor głównie kojarzy się z "Cierpieniami młodego Wertera", a wspomnienia po tej lekturze nie należą do pozytywnych. Piękno języka nie wystarczy, żebym sięgnęła po książkę, czy opowiadania, dla mnie najistotniejszy jest klimat i emocje, więc nie sądzę, że ten tekst połechtał moją wrażliwość ;-)

    OdpowiedzUsuń

Dziękuję za wszystkie komentarze, szczególnie krytyczne. Odpowiadam na nie, oczywiście jeżeli mam coś do powiedzenia na dany temat;)

Copyright © 2016 Miros de carti. Blog o książkach , Blogger