Agata Przybyłek "Takie rzeczy tylko z mężem"

Autor: Agata Przybyłek

Tytuł: "Takie rzeczy tylko z mężem"

Wydawnictwo: Czwarta Strona

Rok wydania: 2016

Liczba stron: 380

Podobno życie mężatki jest wyjątkowo ciężkie. Zwłaszcza takiej, której mąż przestaje ja zauważać, dziecko wykazuje się niezwykłą pomysłowością w wymyślaniu kolejnych psot, a całe otoczenie (zarówno w domu jak i w pracy) jakby się zmówiło, żeby tylko skomplikować jej egzystencję. W takiej sytuacji jest Zuzanna, główna bohaterka książki. Jej mąż, Ludwik, już dawno przestał się nią interesować, dnie spędza w pracy a wieczory na wyjściach z kolegami i poszukiwaniu skarbów (archeologia to jego pasja). Na głowie kobiety zostaje cały dom, opieka nad dzieckiem (w czym czasami Ludwik łaskawie pomaga), a także radzenie sobie z dziwnymi pomysłami matki, problemami siostry, podrzuconą do jej domu siostrzenicą Ludwika i pomieszkującym u niej przystojnym wuefistą, którego z mieszkania wyrzuciła dziewczyna. Oj, jest tego sporo. Miało być z humorem i o życiu. A jak było?

Chyba nie nadaję się do czytania powieści obyczajowych, bo zwyczajnie mnie one irytują. Zuzannę znielubiłam już od pierwszej strony, kiedy to okazało się że kobieta właśnie spowodowała stłuczkę, ale zupełnie się tym nie przejęła. Wręcz twierdziła, że nic takiego się nie stało (Czy urwane drzwi w innym aucie to nic takiego? Dyskutowałabym) i szybko ulotniła się z miejsca zdarzenia. Następnie zdążyła zwierzyć się tłumowi obcych ludzi z problemów małżeńskich na spotkaniu autorskim, na które przypadkowo trafiła. I ta sytuacja stała się punktem wyjścia do historii, w której Zuzanna próbuje naprawić swoje małżeństwo... ale jakoś nie bardzo się starała. A może już nawet nie było czego naprawiać. Ale nie jestem ekspertem. 

Książka faktycznie napisana jest z humorem, ale ten humor nie zawsze mnie przekonywał (na przykład sytuacja z samochodem). Nie do końca przekonało mnie też wykorzystywanie ogranych stereotypów (historia z Kasią ubierającą się na czarno - skoro tak się ubiera i przyjechała z dużego miasta, na pewno jest satanistką, więc od razu należy znienawidzić ją i jej rodzinę). Ale najwięcej zastrzeżeń mam do wątku małżeńskiego. Uwaga, jeżeli Twój mąż:

• praktycznie się do ciebie nie odzywa, chyba że czegoś potrzebuje;
• w ogóle cię nie przytula, o innych rzeczach nie wspominając;
• prawie codziennie wieczorem wychodzi z kolegami albo u nich nocuje;
• nie reaguje, kiedy dzwonisz do niego w panice, że zepsuł ci się samochód i jesteś sama gdzieś w terenie, a zbliża się noc;
• w żaden sposób nie okazuje, że cię kocha (chyba że wymuszony pocałunek albo wywalczone wyjście na wspólny spacer się liczą)

a jednocześnie twierdzi, że "przecież cię kocham, mamy dziecko, mieszkamy razem, o co ci w ogóle chodzi" to... chyba z waszym małżeństwem jest coś bardzo nie w porządku i czas szukać pomocy z zewnątrz. Tym bardziej, że pomysły Zuzanny na zwrócenie uwagi męża nie odniosły żadnego skutku. Powiedzenie wprost, o co chodzi - nie działało w ogóle albo zadziałało na chwilkę (wspomniany wcześniej wymuszony wspólny spacer, po którym mąż szybko uciekł na kolejne spotkanie z kolegami). Założenie seksownej bielizny - mąż to zignorował, kazał jej się ubrać i poszedł spać. Wysyłanie sobie kwiatów, rzekomo od tajemniczego wielbiciela - mąż stwierdził że to na pewno pomyłka, bo kto by się zainteresował Zuzanną... Dla mnie ten wątek był naprawdę smutny.

Wiem, że sama używam zdań wielokrotnie złożonych i że to może być męczące w odbiorze (przyznaję się do winy). Podobnie robi autorka i takie konstrukcje jak: Muszę jednak przyznać, że udało jej się skutecznie odciągnąć moje myśli od Teodora, bo zaczęła mnie zżerać ciekawość, kogo też ona na tym spacerze sobie upolowała, a do tego, nie małą niespodziankę przygotował dla mnie też mój, przypominający sobie nagle o moim istnieniu, mąż potrafiły mnie trochę zmęczyć. Zwłaszcza w połączeniu z fatalną korektą. Niestety w książce jest mnóstwo literówek i błędów. 

Podsumowując, pomysł na historię był naprawdę obiecujący, ale mam wrażenie że ostatecznie po prostu nie wyszło. Przynajmniej do mnie pewne rozwiązania fabularne zupełnie nie trafiły. Zuzanna okazała się być irytującą postacią, która nie zauważa pewnych oczywistych rzeczy. Poczucie humoru autorki rozminęło się z moim. Ilość błędów mnie przeraziła. Na pewno powieść spodoba się wielbicielkom gatunku i osobom, które szukają lekkiej, niewymagającej lektury na weekend. Ja powinnam wrócić do swoich ulubionych thrillerów i kryminałów. Cóż, kiedy nadal jestem w nastroju na dobrą powieść obyczajową...

Moja ocena: 3,5/6

_________________

Źródła zdjęć: 

1. Moje

2. Photo by Milan Popovic on Unsplash

Czytaj więcej »

Ponure Poniedziałki: Stefan Grabiński "W willi nad morzem"

Opowiadanie pochodzi ze zbioru "Na wzgórzu róż", online można je znaleźć TUTAJ

Leniwe lato spędzane w pięknej wilii położonej nad brzegiem morza. Dobre jedzenie, piękne widoki, cygara wypalane bez pośpiechu i spacery po plaży ze starym przyjacielem z młodości. Takie miały być dla narratora te wakacje. Początkowo faktycznie tak wyglądały. Ale szybko okazało się, że przyjaciel zaczyna dziwnie się zachowywać, unika pewnych tematów... a na samego narratora zaczynają czyhać jakieś tajemnicze siły.

Być może kazało mi zawitać w jego progi jeszcze i coś innego, czego określić nie umiem, jakaś siła przyciągająca nieświadomie z dali, szczególny przypadek

Opowiadanie rozpoczyna się zwyczajnie, ale szybko wkrada się w nie atmosfera niepokoju i przygnębienia. Cóż bohaterowi po wakacjach w pięknej wilii, kiedy jej mieszkańcy tak dziwnie się zachowują, a i on sam jakby nie był już sobą... 

Wprawdzie wolę horrory kolejowe Stefana Grabińskiego, ale i tym opowiadaniem mnie nie rozczarował. Przede wszystkim ze względu na jego klimat. Pozornie nie dzieje się nic niezwykłego, tylko kilka dziwnych wydarzeń, które jednak bez problemu można zbagatelizować albo wytłumaczyć prozaicznymi powodami. Czytelnik wie jednak, że cała historia skrywa pewną tajemnicę. I chociaż częściowo się jej domyśla, to finałowa scena i tak powinna pozostać pewnym zaskoczeniem. 

"W willi nad morzem" to tekst, który działa na czytelnika przede wszystkim swoją atmosferą. Nie opisano w nim żadnych makabrycznych wydarzeń, a i tak podczas lektury możecie poczuć się trochę nieswojo. Wprawdzie opowiadanie nie spodobało mi się tak bardzo, jak historie o pociągach-widmo i tajemniczych sygnałach odbieranych przez dróżników na samotnych stacjach, ale i tak będę je polecać miłośnikom starego horroru. Nie bez powodu Stefan Grabiński bywa nazywany polskim Edgarem Allanem Poe.

Moja ocena: 4,5/6

___________________
Źródło zdjęcia:  Photo by Alexandre Nishimura on Unsplash

Czytaj więcej »

Gillian Flynn "Ostre przedmioty"

Autor: Gillian Flynn

Tytuł: "Ostre przedmioty"

Tytuł oryginału: "Sharp Objects"

Wydawnictwo: Burda Książki

Rok wydania: 2015

Liczba stron: 359

Camille to kobieta, która już dawno wyjechała z małego, rodzinnego miasteczka. Atmosfera Wind Gap ją przytłaczała, relacje z rodziną nie układały się najlepiej. Po skończeniu studiów zamieszkała w Chicago i znalazła pracę jako reporterka w podrzędnej gazecie. Teraz musi na jakiś czas wrócić do Wind Gap i napisać serię artykułów o morderstwach i zaginięciach dzieci. Jedną z dziewczynek zabito w poprzednim roku, właśnie zaginęła kolejna... Redaktor naczelny uważa, że to sprawa którą naprawdę warto się zająć. I że Camille będzie do tego odpowiednią osobą - w końcu jest miejscowa, wszyscy ją znają i łatwiej będzie jej uzyskać różne informacje. Nie bierze jednak pod uwagę tego, że Wind Gap nie jest typowym miasteczkiem, że nie wszyscy przepadają tam za Camille (nawet jej własna matka) oraz że samej reporterce nie uśmiecha się powrót do miejsc z dzieciństwa i wczesnej młodości. Jednak przyjeżdża na miejsce i usiłuje zmierzyć się z trudnym tematem oraz lokalną społecznością. A sprawy nabierają tempa, kiedy znalezione zostaje ciało porwanej niedawno dziewczynki... Kto to zrobił? I kto będzie następny? 

Nie czułam się szczególnie oddana temu miastu. Było to miejsce, gdzie umarła moja siostra, miejsce, gdzie zaczęłam się ciąć. Tak mała i duszna mieścina, że codziennie spotykałam na ulicy ludzi, których nie znosiłam. Ludzi, którzy coś o mnie wiedzieli. To tego rodzaju miejsce, które odciska piętno.

Na początku myślałam, że będę miała do czynienia z typowym kryminałem/thrillerem, że nic w tej książce mnie nie zaskoczy. Szybko okazało się, że byłam w błędzie. W miarę lektury tytuł coraz bardziej zyskiwał na znaczeniu. Dowiadujemy się o depresji głównej bohaterki i o jej niezwykłym zwyczaju wycinania sobie na skórze różnych słów. Jej całe ciało było pokryte bliznami. Poznajemy również relacje Camille z matką oraz dziwne zwyczaje panujące w jej rodzinnym domu. "Ostre przedmioty" to więc z jednej strony niezwykle ponura historia rodzinna, a z drugiej przerażająca opowieść o morderstwach popełnianych na dzieciach. Policja jest bezradna, nie może jednoznacznie wskazać podejrzanego, a śledztwo w dużej mierze opiera się na podążaniu tropem lokalnych plotek. Mieszkańcy Wind Gap mają przecież swoją teorię na temat tego, kto zabił dwie dziewczynki, a następnie wyrwał im zęby, a ciała porzucił. To musi być ktoś przyjezdny, na pewno żaden z miejscowych, przecież to sami porządni ludzie...

Atmosfera tej lektury jest niezwykle duszna, niepokojąca. Po pewnym czasie wydaje się, że na znaczeniu zyskuje wątek rodziny Camille i bardzo niezdrowych relacji w niej panujących. Toksyczna matka, która na co dzień kreuje się na idealną kobietę i szanowaną obywatelkę Wind Gap. Ojczym, który nikomu nie wchodzi w drogę. Oraz przyrodnia siostra Camille, Amma, będąca chyba najbardziej nietuzinkową postacią. Ta trzynastolatka w szkole i poza nią jest lokalną królową, dużo imprezuje, ubiera się niezwykle wyzywająco i nie stroni od używek. Natomiast w domu nosi "grzeczne" sukienki i bawi się domkiem dla lalek, będącym dokładnym odwzorowaniem jej rodzinnej rezydencji. Psycholog z pewnością miałby tutaj co analizować. 

Ostatecznie jednak "Ostre przedmioty" okazały się być kryminałem, i to bardzo mrocznym. Jednocześnie takim, w który niepodzielnie wpleciona jest zagmatwana i pełna tajemnic historia rodzinna. Jeśli macie ochotę na coś nietypowego, a jednak nadal w kryminalnych klimatach, polecam tę lekturę. Jak napisał o tej książce Stephen King: to nie jakaś tam płytka powieść oparta na chwytliwych pomysłach; jej groza narasta.

Chcecie zmierzyć się z tą historią? Polecam!

Moja ocena: 5/6

____________
Zródła zdjęć: 
1. Moje
2. Photo by Vladislav M on Unsplash

Czytaj więcej »

Marek Krajewski "Mock. Pojedynek"

Autor: Marek Krajewski

Tytuł: "Mock. Pojedynek"

Wydawnictwo: Znak

Rok wydania: 2018

Liczba stron: 400

Jeśli nie czytaliście wcześniej żadnej książki o Mocku, nie musicie się martwić. Chociaż "Pojedynek" jest już kolejną częścią z cyklu, opowiada on o wydarzeniach z czasów, kiedy Mock był jeszcze studentem. To doskonałe uzupełnienie serii i niezwykle interesująca powieść dla fanów Eberharda, ale również dobra propozycja na pierwsze spotkanie z tą postacią.

Wrocław, a właściwie Breslau, rok 1905. Eberhard Mock to ubogi syn szewca z Wałbrzycha, który studiuje na Uniwersytecie Wrocławskim. Ma ambitne plany, chce zostać w życiu kimś: marzy mu się kariera naukowa i prestiżowa posada profesora w jednej z wrocławskich szkół. Nieoczekiwanie jednak Eberhard zostaje wplątany w pewną uniwersytecką intrygę i musi podjąć swoje pierwsze w życiu śledztwo. Śledztwo, które zmieni go na zawsze. Kiedy samobójstwo popełniają dwaj szanowani wykładowcy Uniwersytetu, a w świecie akademickim powstają kolejne intrygi, Mock wkracza na drogę, z której nie będzie już powrotu. Jak głosi hasło reklamowe książki, "Pojedynek" to pierwszy krok w otchłań.

Okazuje się, że Mock już od czasu studiów miał konkretne zainteresowania: filologia klasyczna, alkohol i sprzedajne kobiety. Od młodości również wykazywał pewną przebiegłość i jasność w formułowaniu wniosków, jednak w czasie trwania akcji tej powieści dopiero uczył się pracy śledczej. I wciąż jeszcze miał nadzieję, że jego marzenie o karierze naukowej stanie się faktem. Na początku był również idealistą. Ale życie szybko zweryfikowało pewne założenia. Podobało mi się, że mogliśmy się tutaj przyjrzeć ewolucji głównego bohatera.

Wrocław, lata 90. XIX wieku

"Mock. Pojedynek" to książka nieco mniej brutalna niż poprzednie części. Za to również pełna intryg, z zagmatwaną zagadką, której rozwiązania nasz bohater musi się podjąć. Nie wszystkie literackie powroty do młodości konkretnych postaci się udają, ta seria jednak jest wyjątkowo dobra. Ale nie spodoba się wszystkim. Trzeba wczuć się w klimat dawnego Breslau, który Marek Krajewski przedstawia bardzo sugestywnie. Nie można bać się podróży śladami Mocka. A ten nie waha się zagłębiać w najbardziej podejrzane i niebezpieczne dzielnice. Chociaż jest dopiero na początku swojej drogi. I jeszcze nie do końca uświadamia sobie, co go tak naprawdę czeka. Zauroczenie piękną Rosjanką poznaną na uniwersytecie może okazać się fatalne w skutkach. Sprzeniewierzenie się swoim zasadom też zapewne nie okaże się korzystne. A udział w tytułowym pojedynku... no cóż, na pewno będzie niósł ze sobą jakieś konsekwencje.

Niektórzy narzekają na zbyt dużo odniesień do kultury antycznej i liczne łacińskie cytaty (w znakomitej większości tłumaczone przez autora). Trochę tego nie rozumiem. Czyż nie na tym polega urok tych powieści? Czy Mock nie zajmował się filologią klasyczną, do której zamiłowanie pozostało mu na całe życie? Uważam że to świetny wątek, działający na korzyść całego cyklu.

Na pewno jestem stronnicza, gdyż Mock jest jedną z moich ulubionych postaci literackich. Ale jak mogłabym źle ocenić powieść, która według mnie jest naprawdę dobra i przy której tak dobrze się bawiłam?

Warto sięgnąć po ten tytuł jeszcze z jednego względu: jeśli chcecie przy okazji lektury dowiedzieć się czegoś o życiu studenckim ponad sto lat temu, o studenckich korporacjach, a także pojedynkach i bardzo dziwnym (jak na nasze czasy) pojmowaniu pojęcia honoru, ta powieść będzie interesującym źródłem informacji.

Moja ocena: 5/6

________________

Źródła zdjęć:

1. Moje

2. https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=120557

Czytaj więcej »

Co czytać we wrześniu - zapowiedzi wydawnicze

Wrzesień zapowiada się naprawdę obiecująco, jeśli chodzi o premiery. Mam nadzieję, że wymienione przeze mnie książki szybko trafią na biblioteczne półki i będę mogła się z nimi zapoznać;) Natomiast sama kupię tylko jedną książkę... jak myślicie, którą?

Vera Buck "Runa" 03.09.2018
Wydawnictwo Initium

Paryż, rok 1884.
Doktor Charcot na oddziale neurologicznym kliniki Salpêtrière przeprowadza eksperymenty na histeryczkach. Jego pokazy hipnozy ściągają widzów z całej Europy; znany neurolog niczym magik sprawia, że pacjentki tańczą przed zgromadzoną publicznością. Któregoś dnia na oddział trafia Runa, mała dziewczynka, która opiera się wszelkim metodom terapeutycznym. Jori Hell, szwajcarski student medycyny, widzi w tym szansę na zdobycie upragnionego tytułu doktora i wysuwa śmiałą propozycję zabiegu, który do tej pory wydawał się nie do pomyślenia. Chce jako pierwszy lekarz w historii medycyny operacyjnie usunąć obłęd z mózgu pacjentki. Nie wie jednak, że Runa zostawiła wmieście tajemnicze wiadomości, ściągając na siebie uwagę innych osób. Zna też najmroczniejszą tajemnicę Joriego…

Pan Buk, Pani Bukowa "Wielki ogarniacz życia we dwoje, czyli jak być razem i się nie pozabijać" 05.09.2018
Flow Books

Jej życie to nieustanna walka między spaniem a internetem. Chciałaby tracić kilogramy tak szybko jak pieniądze i cierpliwość. Co wieczór postanawia, że od jutra zmieni się na lepsze, ale kiedy wstaje rano, przypomina sobie, że przecież jest idealna. I wtedy poznaje tego jedynego.
Pan Buk woli dobrze zjeść, niż podobać się byle komu. Gdyby nie związek z Panią Bukową, mógłby przeżyć całe życie w przekonaniu, że nie ma wad. Ale ona wie też, że czasem jedyne wyjście to wyjście na piwo, a on – że jeśli kobieta warczy i nie daje się przytulić, to trzeba odejść na bezpieczną odległość i rzucać w nią czekoladą. I to jest cenna wiedza.
Ta książka pokaże wam, jak być razem i się nie pozabijać.

Zbigniew Zborowski "Kręgi" 05.09.2018
Znak

Mężczyźni. Nie wyglądali na potwory. Ten z prawej był niski i pulchny, o jowialnej twarzy. Środkowy był wyższy, ale znacznie starszy. Po lewej stał najmłodszy, z brzuszkiem rysującym się pod dresową bluzą. Może nie jest tak źle? Może chcieli tylko ponapawać się trochę jej strachem? Zażartować? Nie. W ich oczach było coś, co odbierało nadzieję.
W warszawskim parku zostaje znalezione ciało nastolatki. Młoda dziewczyna ma odcięte dłonie. Rusza policyjne śledztwo. W tym samym czasie wyrzucony z policji Bartosz Konecki, dorabiający jako prywatny detektyw, dostaje zlecenie: ma śledzić młodą aktorkę. Odkrywa, że dziewczyna stara się zebrać informacje na temat brutalnego morderstwa sprzed lat. Morderstwa, które do złudzenia przypomina niedawną zbrodnię na nastolatce.
Czy za zbrodniami stoi ta sama osoba? Jaki związek ze sprawą ma kobieta, którą kazano mu śledzić? Czy samotny detektyw będzie szybszy niż policja? I czy powstrzyma zło, które zatacza coraz szersze kręgi?

Joe Hill "Dziwna pogoda" 05.09.2018
Albatros

Zbiór czterech mrożących krew w żyłach minipowieści.
Joe Hill, jeden z najlepszych amerykańskich autorów horrorów, stawiany jest na równi z takimi pisarzami, jak Peter Straub, Neil Gaiman czy Jonathan Lethem. W "Dziwnej pogodzie", frapującej kronice niekończącej się wojny między dobrem i złem, sprawnie obnaża mrok kryjący się pod powierzchnią codziennego życia. Swoim mistrzowskim piórem przesuwa granice gatunku na nowe terytoria. Zabierając czytelników w nieznane, Joe Hill, literacki alchemik, skupia się w swoich czterech minipowieściach na najważniejszych elementach ludzkiej egzystencji: pamięci i niepamięci, wyobrażeniach i fantazjach, bestialstwie i bezradności, lęku i brawurze, deszczu i wietrze, śmierci i życiu, marzeniach... i koszmarach.

Andrew Mayne "Naturalista" 05.09.2018
W.A.B.

Profesor biologii obliczeniowej Theo Cray widzi prawidłowości tam, gdzie inni widzą chaos. Pewnego dnia w lasach Montany zostają znalezione zmasakrowane zwłoki byłej studentki profesora. Wkrótce okazuje się, że ofiar jest więcej, a jedynym podejrzanym policji jest... niedźwiedź grizzly. Względnie sam profesor Cray. Mężczyzna postanawia więc wykorzystać całą swoją wiedzę i zawodową skrupulatność, żeby znaleźć zabójcę. Czerpie z biologii, antropologii, botaniki, statystyki i algorytmów komputerowych, aby zlokalizować kolejne ciała. Czy wykaże się większym sprytem niż jego przeciwnik, zanim sam stanie się ofiarą?

Anna Trojanowska "Człowiek z brzytwą" 17.09.2018
Zysk i S-ka

Koniec XIX wieku. Letnie upały niemal obezwładniają mieszkańców niewielkiego miasta na Mazowszu. Od fabryki mączki kostnej snuje się woń rozkładu, w starym kościele kobiety modlą się o opiekę do świętej Magdaleny. Narasta atmosfera niepokoju, wieczorami strach wyjść z domu, ale zło nie kryje się w mroku, ono działa pod słońcem...
W Zakładzie Przyrodoleczniczym ginie młoda kuracjuszka. Komisarz Połżniewicz bada okoliczności jej śmierci. Wstępne oględziny wskazują na to, że było to samobójstwo, jednak przeprowadzający badania doktor uważa, że dziewczynę uduszono. Komisarz czuje, że coś przeoczył. Wie, że musi się spieszyć, żeby powstrzymać dusiciela przed następnym atakiem, ale musi też uporać się z ogarniającym go zwątpieniem i osamotnieniem. Następuje wyścig z czasem...

Matt Killeen "Sierota, bestia, szpieg" 19.09.2018
Media Rodzina

Lato roku 1939. Dla Żydów dobry moment na opuszczenie Berlina już dawno minął. Po tragicznej w skutkach próbie ucieczki piętnastoletnia Sara – sprytna i impulsywna gimnastyczka – zostaje sama jak palec. Ale gdy już się wydaje, że szczęście ją opuściło, los stawia na jej drodze brytyjskiego szpiega, a ten składa jej propozycję nie do odrzucenia. Jeśli Sara pomoże mu w pewnej niebezpiecznej misji, on wywiezie ją z Niemiec. Dziewczyna przyjmuje więc fałszywą tożsamość, wstępuje do elitarnej szkoły dla córek nazistów i rozpoczyna grę o wszystko. 

Czytaj więcej »