Joseph Sheridan Le Fanu "Carmilla"

Autor: Joseph Sheridan Le Fanu
Tytuł: "Carmilla"
Tytuł oryginału: "Carmilla"
Wydawnictwo: Literackie
Rok wydania: 1974
Liczba stron: 85

Jesteś moja, będziesz moja, ty i ja należymy do siebie na wieki.

Narratorką powieści jest młoda kobieta, Laura, która opisuje niesamowite i przerażające zdarzenia, rozgrywające się kiedyś w jej rodzinnym zamku. Zaczyna od wspomnienia o strasznym śnie, koszmarze, którego doświadczyła jako dziecko. Jest to ważne dla fabuły, gdyż tę samą twarz, która tak ją wtedy przestraszyła, ujrzała ponownie dwanaście lat pózniej. Była to Carmilla, przepiękna młoda dziewczyna. Za sprawą dziwnego zbiegu okoliczności miała przez jakiś czas być gościem narratorki i jej ojca. Początkowe zdziwienie i odraza szybko przerodziły się w serdeczną przyjazń: Carmilla wyjawiła, że ona również dwanaście lat wcześniej miała przerażający sen, w którym widziała twarz Laury. Dziwne zjawisko poszło w zapomnienie, obie panienki coraz bardziej się do siebie zbliżały... a w okolicy zaczął grasować upiór. Wampir, którego ofiarą padały młode kobiety. Carmilla zaś zaczęła momentami bardzo dziwnie się zachowywać. Nerwowo reagowała na pewne sytuacje oraz okazywała niezwykłą czułość Laurze (aż ta zaczęła się zastanawiać, czy to możliwe że jej przyjaciółka to tak naprawdę przebrany młodzieniec, który zapałał do niej miłością i za pomocą podstępu starał się do niej zbliżyć...). Wiecie już pewnie, kim była Carmilla? 

Powieść ukazała się w 1871 roku. Autor stworzył w niej postać kobiety-wampira. Wampira o... homoseksualnych skłonnościach. Wygląda bowiem na to, że tytułowa bohaterka zapałała miłością do Laury: Zdarzało się nieraz, że po okresach apatii moja osobliwa i piękna towarzyszka ujmowała mą dłoń, ściskając ją przyjaźnie raz po raz; twarz jej nabierała kolorów, wpatrywała się we mnie błyszczącymi, pełnymi tęsknoty oczyma, jej pierś falowała szybkim, urywanym oddechem. Było w tym coś z namiętności kochanka. Onieśmielało mnie to i budziło niechęć, było jednak zniewalające. Obok mrocznej atmosfery, ta wyrazista postać jest według mnie największym atutem tego utworu.

Na samą atmosferę składają się natomiast miejsce akcji (posiadłość położona wśród lasów, z dala od innych ludzkich siedzib) oraz opisy niezwykłych wydarzeń mających miejsce w domu Laury i w okolicy. Kiedy w księżycową noc pojawia się Carmilla, a ojciec Laury szybko zgadza się ugościć ją w swoim domu, zaczynają się dziać coraz dziwniejsze rzeczy. Atmosfera grozy narasta: w okolicy pojawia się upiór, który zabija młode kobiety, sama Laura również zaczyna czuć się dziwnie i ma niepokojące sny, a Carmilla staje się momentami bardzo nerwowa, a chwilami niezwykle czuła... Nie trzeba rozlewu krwi, żeby stworzyć niezwykły nastrój.

Oczywiście sama fabuła nie będzie zbyt trudna do przewidzenia, a podstępy wampirów mające na celu zaproszenie ich do swojego domu (tak, aby mogły uprzykrzać życie nowej ofierze) wydają się być grubymi nićmi szyte. Nie pozbawia to jednak opowieści Le Fanu uroku, wręcz przeciwnie. Carmilla jest na tyle niezwykłą postacią i tak się wyróżnia na tle innych literackich kobiet-wampirów, że zdecydowanie warto ją poznać. Chcecie wyruszyć w literacką wędrówkę z Carmillą i samodzielnie odkryć wszystkie tajemnice kryjące się w tej książce, a także wytropić powielane pózniej przez innych twórców motywy? Zapraszam...

Moja ocena: 4,5/6

Książka przeczytana w ramach wyzwania "Klasyka horroru 2"

___________________

Zródła zdjęć:

1. http://lubimyczytac.pl/ksiazka/55342/carmilla

2. https://en.wikipedia.org/wiki/Carmilla#/media/File:Carmilla.jpg