Jan Grzegorczyk "Cudze pole"

To już trzecia, po "Adieu" i "Truflach", powieść z serii o księdzu Groserze. Nie będę się już za bardzo rozpisywać o fabule - jeżeli ktoś zaglądał na mój blog wcześniej, miał okazję zapoznać się z opisami poprzednich części. Jeśli nie - to radzę zajrzeć do postu o "Adieu" i poznać całą historię od początku.

http://s.lubimyczytac.pl/upload/books/27000/27373/155x220.jpg

W "Cudzym polu" ksiądz Groser kontynuuje budowę parafii, która otrzymuje potoczną nazwę "Pierwszych chrześcijan". Tak jak i wcześniej, bohaterem jest nie tylko on, ale i jego znajomi - duchowni i świeccy. Początkowo wydaje się, że ścieżki wszystkich bohaterów w tej ostatniej części się prostują, że wszystkie kłopoty się rozwiążą i nastąpi szczęśliwe zakończenie. Ale na to zakończenie będzie trzeba jeszcze poczekać, w końcu ludzkie życie potrafi być niesamowicie skomplikowane. Jedno trzeba przyznać. Przez prawie 400 stron powieści nie ma miejsca na nudę.

Polecam tą powieść wszystkim, którzy rozpoczęli już swoją przygodę z książkami z serii "Przypadki księdza Grosera". Warto poznać dalsze losy bohaterów, choć nie oczekujmy że wszystkie pytania doczekają się odpowiedzi.

Na koniec dwa cytaty.

Cytat otwierający książkę:

"Jest tylko jedna rzecz większa od tajemnicy zła. Fakt istnienia dobra." G.K. Chesterton

I, już tradycyjnie przy opisach książek z tej serii, opinia czytelnika:

"Grzegorczyk bezwzględnie obnaża słabości swoich bohaterów. Nie oszczędza ani duchownych, ani świeckich, ani czytelników. Z humorem i zrozumieniem ukazuje wszelkie przejawy kościelnej bufonady i obłudy. W żadnym wypadku nie jest to książka pesymistyczna, zbyt dużo w niej wiary i miłości. Wokół Grosera jest miejsce dla życiowych połamańców i rozbitków szukających ciepła i uczucia, czyli dla wszystkich. Marzenie o świętym księdzu. Są tacy...?" Grzegorz Chrzanowski, dominikanin.