Szymun Wroczek "Piter"

                                  

Autor: Szymun Wroczek
Tytuł: "Piter"
Tytuł oryginału: "Питер"
Wydawnictwo: Insignis
Rok wydania: 2011
Liczba stron: 595

"Na widok szerokich, wymarłych ulic Petersburga przechodzą człowieka ciarki. Kronsztad zaludniają widma marynarzy; po Carskim Siole, z jego ogromnym parkiem i pałacem, zostało tylko wspomnienie"

Kolejna powieść z Uniwersum Metro 2033 (osoby niezorientowane w temacie odsyłam tutaj) które zostało stworzone przez Dmitrija Glukhovskiego. Tym razem, podobnie jak w przypadku "Do światła" Andrieja Diakowa, autor zabiera nas do metra w Petersburgu.

Głównym bohaterem książki jest Iwan Mierkułow. To digger (petersburska wersja słowa stalker, określającego ludzi wyprawiających się na powierzchnię w celu zdobycia zapasów) mieszkający na stacji Wasilieostrowska. Iwan właśnie ma wziąć ślub z piękną Tanią, jednak jego plany krzyżuje wybuch wojny - kradzież agregatu prądotwórczego, który jest sercem stacji, trzeba przecież pomścić. Ten konflikt to dopiero początek problemów Iwana. Szybko okaże się, że nie wszystkim przyjaciołom można ufać, a odpowiedzi na niektóre pytania trzeba szukać daleko poza granicami metra.

Czytałam różne opinie na temat tej powieści. Jedni twierdzą, że jest lepsza niż "Metro 2033" (powszechnie uznawane za najlepszą pozycję z Uniwersum), inni piszą, że gorszej książki w życiu nie czytali. A ja... mi się po prostu podobało.

"- Za kogo pan nas ma, Wania? - Profesor patrzył mu prosto w oczy. - Chociaż w odróżnieniu od was, diggerów, jesteśmy dziećmi książek, to... Niech mi pan wierzy, Iwanie. Czytaliśmy w dzieciństwie właściwe książki"

Początkowo miałam problem z nieco dziwnym sposobem narracji - oprócz opisywanych wydarzeń i wypowiedzi bohaterów poznajemy również myśli postaci (głównie Iwana), wyrażone potocznym językiem i przeplatane cytatami. Brzmi strasznie? Wcale takie nie jest. Przyzwyczaiłam się dosyć szybko. Poza tym dzięki takiemu zabiegowi można lepiej poznać bohaterów powieści i zrozumieć ich postępowanie. To lepsze niż suchy opis poszczególnych zdarzeń. 

Doceniam również ironię autora i jego poczucie humoru. A zarazem umiejętne połączenie elementów komediowych, fantastycznych i dramatycznych. W efekcie powstała bardzo dobra powieść.

Jeśli chodzi o wady, mogę wymienić literówki i kilka niezgrabnie sformułowanych zdań. Jednak nie do końca jest to wina autora - błędy mogły równie dobrze powstać podczas tłumaczenia.

Podobało mi się, że bohaterzy powieści byli naprawdę inteligentni - posiadali dużą wiedzę o metrze i o świecie (przynajmniej jak na tamtejsze warunki). Ich rozmowy i komentarze bywały naprawdę mądre, a przy tym niepozbawione złośliwości. Moją ulubioną postacią był Uberfuhrer - skin i faszysta.

"- Nie lubię faszystów - powiedział Iwan beznamiętnym tonem. - Debile z nich, z odmrożonym mózgiem. Tak uważam.
Uberfuhrer zmienił się na twarzy.
Tu Iwan uznał, że zaraz będą go bić w mordę i przygotował się. Zamiast tego Uberfuhrer zaczął chichotać.  [...]
- My jesteśmy prawdziwi skini. Czerwoni. Patrz, brachu. - Uberfuhrer podwinął rękaw, odsłaniając żylaste przedramię z tatuażem - sierp i młot otoczonym przez wieniec laurowy"

Szymun Wroczek napisał dobrą powieść, idealnie pasującą do Uniwersum. Jest metro, jest klimat, są potwory, są jeszcze potworniejsi ludzie... Nie zabrakło również humoru, ironii i dramatycznych wydarzeń. Po prostu - polecam.

Moja ocena: 5/6

___________________
Źródła zdjęć:
1. Produkcja własna.
2. http://media-cache-ec0.pinimg.com/736x/d6/2b/fd/d62bfd92b2a713a7185ae3190ded7dc7.jpg
3. http://media-cache-ec0.pinimg.com/736x/9a/32/fe/9a32fea8bf1e85484a583c71a208e93c.jpg