Stephen King, Owen King "Śpiące królewny"

Autorzy: Stephen King, Owen King

Tytuł: "Śpiące królewny"

Tytuł oryginału: "Sleeping Beauties"

Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

Rok wydania: 2017

Liczba stron: 736

Mamisynkowie tego świata będą musieli szybko wydorośleć

Coś dziwnego dzieje się z kobietami na cały świecie. Zasypiają i już się nie budzą. Śnią, oplątane białą przędzą, w czymś na kształt owadzich kokonów. A kiedy tylko ktoś zakłóci ich spokój... atakują. Brutalnie i bez litości.

Stephen King i jego syn Owen przedstawiają czytelnikowi przerażającą wizję. Nie chodzi o to, że "Śpiące królewny" to horror w klasycznym rozumieniu tego terminu. Raczej o sam pomysł, że na świecie mogłoby zabraknąć jednej płci. Co zrobiliby sami mężczyźni? Jak szybko doszłoby do aktów agresji? I czy kobiety, gdyby miały możliwość powrotu z... gdziekolwiek trafiały, zasypiając, na pewno chciałyby wrócić?

Miejscem akcji jest - jak to u Stephena Kinga - małe miasteczko. Tym razem jednak nie Castle Rock, a Dooling. W tych dniach kryzysu najwyraźniej to ono stało się centrum wydarzeń. Bo być może w nim, gdzieś w jednej z cel kobiecego więzienia, przebywa osoba, która może powstrzymać to całe szaleństwo. Jak to zazwyczaj bywa w prozie tego autora, bardzo podobały mi się opisy małomiasteczkowej rzeczywistości, skupianie się na relacjach między mieszkańcami oraz reakcje różnych ludzi na coś, czego ich umysł nie jest w stanie zrozumieć. Nie miałam do tej pory okazji przeczytać niczego autorstwa Owena, nie wiem czy pisze w podobnym stylu, co jego ojciec... "Śpiące królewny" są natomiast tak spójne i tak dopracowane, że bez konkretnej informacji na okładce ciężko byłoby mi się domyślić, że mają więcej niż jednego autora. Narracja bardzo przypominała mi wcześniejsze książki Stephena Kinga, w szczególności "Pod kopułą".

To zdjęcie jest głównie po to, żeby pochwalić się nowym kubkiem;)

Również sam pomysł przypadł mi do gustu. Brakowało mi natomiast informacji o Evie - kim dokładnie była? Kogo reprezentowała? Dlaczego zachowywała się w tak nieracjonalny sposób? Chociaż to od niej wszystko się zaczęło, potem raczej biernie wszystko obserwowała, musieli działać ludzie. Polubiłam jednego z głównych bohaterów, więziennego psychiatrę Clinta. Oraz jego syna, Jareda. Nieco mniejszą sympatią darzyłam żonę Clinta, miejscową panią szeryf. Wiecznie naćpany chirurg plastyczny Flickinger wydał mi się interesującą i barwną postacią, zaskakująco pozytywną. Agresywny Frank budził agresję i u mnie... Mogłabym jeszcze tak wymieniać, ponieważ książka ma wielu bohaterów. Na wyróżnienie zasługuje jeszcze pewien lis, który był bardzo dobrym posłańcem. Lubię lisy.

Autorzy poruszyli bardzo poważny temat - tego, jak trudne bywają relacje kobiet i mężczyzn, a zwłaszcza jak bardzo mężczyźni niejednokrotnie krzywdzą kobiety. Pod różnymi względami. Prawie każda bohaterka miała za sobą przejścia z ojcem, bratem czy mężem, które niekorzystnie wpłynęły na jej późniejsze życie. Można to nazwać przesadą, jednak kobiety z Dooling miały reprezentować całą kobiecą populację. I jako tego rodzaju przedstawicielki płci pięknej, wypadły znakomicie.

To kolejna wersja apokalipsy, którą zaserwował nam Stephen King. Jak się zakończyła cała historia? Jakie wnioski można z niej wyciągnąć? O tym musicie przekonać się sami. Zapamiętajcie tylko dwie rzeczy: Stephen i Owen to znakomity pisarski duet; świat bez kobiet szybko mógłby się stać przerażającym miejscem...

Moja ocena: 5/6 

Książka przeczytana w ramach wyzwania "Klasyka horroru 2" (kategoria: horror współczesny)